تأثیر یک دوره تمرینات پیلاتس بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک

مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) شایع‌ترین اختلال آندوکرین زنان در سنین باروری است. علت ایجاد این سندرم ناشناخته است و عوارض و علایم ناشی از این بیماری، می‌تواند سبب تغییر و افت سطح کیفیت زندگی در مبتلایان به آن شود. هدف پژوهش حاضر تعیین اثر تمرین پیلاتس بر کیفیت زندگی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک است. روش: در این مطالعه پیش تجربی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و بدون گروه شاهد، تعداد 11 دانشجوی غیر ورزشکار دانشگاه ایت الله بروجردی (ره) در نیمسال دوم 94- 93 با تشخیص سندرم تخمدان پلی کیستیک شرکت داشتند. افراد مورد مطالعه تمرینات پیلاتس را 3 جلسه در هر هفته به مدت 4 ماه انجام دادند. آزمودنی‌ها با استفاده از پرسشنامه بررسی کیفیت زندگی ویژه زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOSQ) و اندازه گیری متغیرهای تن سنجی در دوره قبل و بعد از تمرین مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون های کولموگروف- اسمیرنوف و تی وابسته در نسخه 18 نرم‌افزار SPSS  انجام گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که در نمره کلی کیفیت زندگی (0/001>P)، حیطه اختلات قاعدگی (0/002=P)، وزن (0/001>P)، حیطه ناباروری (0/016=P) و عاطفی- هیجانی (0/001>P) پس از مداخله اختلاف معنی داری وجود دارد. اما تغییرات در حیطه هیرسوتیسم (0/162=P) از نظر آماری معنی داری نبود. همچنین وزن بدن (0/025=p)، شاخص توده بدنی (0/005>P) و درصد چربی (0/026=P) پس از مداخله، به طور معنی داری کاهش داشت. نتیجه گیری: براساس یافته‌های به دست آمده انجام تمرینات پیلاتس در بهبود کیفیت زندگی زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک شرکت کننده در تحقیق موثر بوده است.